سلام خانم باقر پور

کار کوتاه خوبی است.
اما جای کار زیاد دارد.
درسته که کار کوتاهه ،اما هر چه کار کوتاه تر باشه .مسولیت سنگین تری به دوش شاعر هست.مثل اینکه یه نهنگ رو توی تنگ آب بخوای فرو کنی.

زخم هایم را پینه زد
چه کسی؟؟؟
خواننده در انتظار،علت این معلول است،چه چیزیی باعث پینه بستن شده،پس این خوبت خواننده را مجاب می کند ادامه را بخواند تا به علت برسد.

آخ... چشم هایم چکه می کند.
این بند بار تصویری بالایی دارد.اما آورد آخ که برای بارو تر کردن احساس شاعر آورده شده کمی با فضای کلی شعر مهجور مانده.
مهجور مانده.

فکر می کنم.
شاعر نباید این بند را می آورچرا که دست خودشو به کلی رو می کنه.و خواننده از التذاذ پیدا کردن مقصود در می ماند.
به نظرم اگه حذف شود بهتره.

پطرس هم پطرس قدیم،که تلمیح دارد به داستان پطرس

اما حس می کنم با فضای شعر تناسبی ندارد.هرچند که نتیجه کلی شعر است .نتیجه ای که خواننده از بند های بالا دستگیرش می شود.این بند مثل یه سنگ بزرگ توی بزرگاه است که اتومبیل ها با سرعت بال حرکت می کنند.

بر می گیریم به سخن بالا که زخم ها را پینه بست که علت آن معلول بی نتیجه می ماند .چه کسی زخم ها را پینه زد
یا چه چیزیی با عث باریدن(گریه کردن شاعر شده)


موفق باشید

با سلام
به فضای مجازی انجمن ادبی حافظ خوش آمدید .
و تشکر از ارسال اثرتان
در مورد این اثر ، سراینده سعی در روایت تاویلی از زمان دارد . به عقیده ی اینجانب عبارت «پطروس فداکار را می گویم» در ابتدای اثر توضیحی است برای استعاره ی زمان که قابلیت حذف از اثر را دارد و حذف آن به ساختار تکنیکی اثر کمک می کند .
با اینکه زمان نقش پطروس را دارد اما هنوز گلایه ی شاعر معطوف به آن است .
به امید موفقیت برای شمای شاعر