پشت هم مگناي قرمز ، پشت هم سيگار زر

دختران بي مروت ، مردهاي در به در

کوچه هاي خاکي و بن بست هاي بي طلوع

مشتي از آوارگان خسته ي کار و سفر

نامرادي هاي سربازان صفر توي پارک

نااميدي هاي سرداران پوچ ِ بي سپر

شعله هاي آتش شبگردهاي پير و منگ

موج سرما و دو کولي در خيابان ظفر

طرح سبز حاشيه در جاده هاي بين راه

وهم جنگلهاي سبز از بوسه ي سرد تبر

مادران بستگي دارد به حرف ديگران

يا پدرهاي عبوس و منقطع از جنس نر

بوي تند ادکلن در جاده هاي مادگي

خط چشم و چاک دامن رقص پا رقص کمر

مادران چشم بر در مانده ي قرآن به دست

خواب ِ گردان به خط رفته ، عبور يک نفر

بيمه ي ساق دو فوتباليست در اخبار روز

غبطه ي جانباز بي پا به مسير پشت سر

جنگ روح سنتي با ظاهر فکر مدرن

ردّ پاي پست مدرنيزم در آواز خر

بوي بحران سياسي در فضاي اقتصاد

يا نه ، آقازاده هاي نفت ملت را ببر

شهر من يعني همين ، يعني همين کابوس زرد

شهر تو يعني همين مگنا ، همين سيگار زر

درد ما از انهدام فکرهاي بسته نيست

يا رهايي از قفس هاي هميشه بسته در

درد ما يعني همين شعر به ظاهر مستند

درد ما يعني همين ابيات پوچ و بي اثر

محمد مهدي نقي پور