رویا ،غزل یا شعر؟مبهم می نشیند
احساس هم با ناز،کم کم می نشیند
خاکسترم را ،خاطراتم را گرفته است
بادی که در تقدیر در هم می نشیند
از متن رو یاهای شاهی پر کشیدم 
ویران دلم ، این بار در بم می نشیند
تا قاف بامن بودنت پر می زنم تا
سیمرغ خسته روی دردم می نشیند
یک مشت دریا در دلم دارم دوباره
بغضی شکسته باز در نم می نشیند
از خستگی هایم که دنیا می نویسد
پروانه ای آرام در غم می نشیند
من می روم تا بپّرد از سر هوایت
انگار تا من می نشینم ،می نشیند
با لطف ابلیس وگیاهی مثل گندم
حوّا میان قلب آدم می نشیند
این آخرین بیت است دل!این را تو بنویس
یک آه در هر شعر مریم می نشیند