غزلــی  ساختم  از  وزن  النگــوهايت

 به پريشان شدن قسمتی از موهايت

غزلی ساختم از شيوه شهرآشوبيت

برگرفتـــه  شده  از  قصــه  ابروهايت

حس خوب غزلم را به چه تشبيه كنم؟

جز بــه احساس بغــل كردن بازوهايت

آنقــدر واژه بـرای غـــزلم داد بـه من

كوچه باغی كه مرا برد به گردوهايت

بی تو آرامش اين شعر به هم مي ريزد

ای بــه قــربان سكــــوت سر زانوهايت

موج دريای تنت وقت سرآسيمه شدن

دلبـــری می كند از جمله جاشوهايت

كودكی هستم و در حسرت چشم عسليت

می رود  دست  لبـــم  تا  لب  كنـــدوهايت

اينكه آبادی ما آب و  هوايش عاليست

ماجراييست كه افتاده به شب بوهايت

سينه ات دشت پر احساس و چراگاه قرق

اينقـدر  ظلم  نكن در حــق  آهـــوهايت

ابوالقاسم خورشیدی